0.1 augustus 2020: adoptie, stress, ADHD, narcisme en zoantropie
- Marcel Doornbosch
- 10 aug 2020
- 3 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 28 jan 2021
In de Journal Of Family Psychology deze maand een artikel over adoptie: Conceptualization and Measurement of Birth Family Thoughts for Adolescents and Adults Adopted Transnationally (1). Het gaat over de manier waarop Koreaanse kinderen die door Amerikanen zijn geadopteerd denken over hun “geboorte-familie”, een begrip dat binnen adoptie-gemeenschappen wordt geprefereerd boven “biologische familie”. Deze gedachten van transnationaal geadopteerde kinderen krijgen weinig aandacht in onderzoek. De schrijvers van het artikel wilden dit door een vragenlijst operationaliseren. Deze lijst (Birth Family Thoughts Scale) heeft zes items, waaronder bijvoorbeeld: ‘ik ben nieuwsgierig naar mijn Koreaanse naam’. De vragenlijst werd afgenomen bij geadopteerde Koreaans-Amerikaanse adolescenten en volwassenen. De test bleek betrouwbaar en qua validiteit werden er enige correlaties gevonden met etnische en adoptieve identiteit. De onderzoekers stellen dat er geen verband is tussen gedachten aan de geboortefamilie en psychopathologie. Verdriet en preoccupaties over adoptie zijn normaal. Ook werden er verbanden gevonden tussen gedachten aan de geboorte-familie en specifiek gedrag, zoals op zoek gaan naar familie, reizen naar Korea en een weeshuis in Korea bezoeken. Als beperking schrijven de auteurs dat de populatie waar dit onderzoek zich op richt moeilijk te bereiken is. De conclusie is dat het belangrijk is om aandacht te schenken aan gedachten over geboortefamilie en dat de vragenlijst van dit onderzoek hierbij kan helpen.
In het tijdschrift Emotion staat een artikel met de aansprekende titel Feeling Bad Is Not Always Unhealthy: Culture Moderates the Link Between Negative Affect and Diurnal Cortisol Profiles (2). Volgens de auteurs wordt ten onrechte gedacht dat een negatieve stemming ongezond is. Dit bewijzen ze met data uit twee internationale onderzoeken (in Amerika en Japan) onder duizenden mensen van middelbare leeftijd. Daarbij keken ze naar cortisol (het stresshormoon) en naar de ontstekingswaarden Il-6 en CRP. Het blijkt dat Japanners veel minder stressgerelateerde gezondheidsrisico’s hebben. De theorie hierachter is dat Amerikanen stress vooral zien als een bedreiging van hun zelfbeeld; dit noemen de onderzoekers ‘hedonistisch’, een levensvisie die gericht is op genieten. Japanners, daarentegen, vinden dat negatieve emoties erbij horen. Hun levensvisie is eerder dialectisch, waarbij het gaat om een balans tussen positief en negatief. Een beperking van het onderzoek is dat Amerikanen sowieso een groter gezondheidsrisico lopen en dat de relatie met stress dus ook omgekeerd kan zijn.
De Journal Of The American Academy Of Child & Adolescent Psychiatry heeft een nummer gewijd aan ADHD. Daarin wordt een Braziliaans onderzoek beschreven getiteld Relative Age and Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder: Data From Three Epidemiological Cohorts and a Meta-analysis (3). In Nederland was het al bekend door Laura Batstra maar het blijft boeiend: schoolgaande kinderen die relatief jong zijn (jarig in de eerste vier maanden van het schooljaar) hebben een groter risico op een onterechte diagnose ADHD. Dit komt door de oneerlijke vergelijking met hun oudere klasgenoten.
Uit onderzoek in de Journal of Personality and Social Psychology: Personality Processes and Individual Difference blijkt dat narcisme afneemt met de jaren. Eigenlijk gaat het om een persoonlijkheidstrek en niet om een persoonlijkheidsstoornis. De auteurs van You’re Still so Vain: Changes in Narcissism From Young Adulthood to Middle Age (4) keken vooral naar entitlement (naar doen tegen anderen), ijdelheid en leiderschap. Gedurende 23 jaar deden 237 mensen mee. Dat is 48% retentie (ze noemen het zelf rather impressive). Er werden verbanden gevonden met werk en gezin, maar omdat het ging om studenten is er niet veel over te generaliseren. De grafiek spreekt voor zich:
In het Tijdschrift Voor Psychiatrie (5) nog twee leuke artikelen: een over een vrouw die dacht dat ze een kip was (Klinische zoantropie; een vrouw met de zeldzame waan een dier te zijn). De oorzaak (psychodynamisch of neurobiologisch) blijft onduidelijk. En een onderzoek (Hogere sessiefrequentie effectiever bij psychotherapie voor depressie) waaruit blijkt dat bij angst en depressie twee sessies per week beter werkt dan een sessie per week (zonder het totaal van 16-20 te overschrijden).
Verwijzingen
コメント