ADHD, GRAPJES, RACISME

Omdat ADHD werd gezien als een kinderstoornis was er tot niet zo heel lang geleden weinig bekend over de impact van ADHD op het leven van volwassenen. Aan een onderzoek in Journal of Attention Disorders deden 30 mensen met ADHD en 30 mensen zonder diagnose mee. Gedurende 2 weken werd hun gedrag gemonitord via de Life360 app. Die app registreert op een vrij totalitaire manier allerlei bewegingen, waaronder rijgedrag. Het belangrijkste maar weinig verrassende resultaat was dat de ADHD-ers meer symptomen van ADHD vertoonden, vooral ‘s avonds. De ADHD-ers hadden ook meer interacties met anderen, vooral ‘s ochtends. Hieruit concluderen de auteurs dat mensen zonder ADHD meer zelfsturend zijn. Qua rijgedrag werden geen significante verschillen gevonden, al reden de ADHD-ers risicovoller.

Met de toegenomen diversiteit neemt ook de angst voor ongemakkelijke sociale situaties toe. Met name mannen zouden zich zorgen maken iets verkeerd te zeggen, sinds #MeToo. In Journal of Applied Psychology staat een onderzoek naar de rol van humor, vanwege het ‘stressreducerende effect’ van een grapje. Ongeveer 1200 mensen lazen via Prolific Academic stukjes tekst over sollicitaties waarbij de kandidaat een onschuldig grapje maakte (zoals een programmeur die iets grappigs zei over een virus). Uit het onderzoek bleek dat er meer interpersoonlijke angst was tussen mannen en vrouwen (in tegenstelling tot tussen mannen en mannen of vrouwen en vrouwen). Vrouwelijke kandidaten konden de angst van hun gesprekspartner verminderen door een grapje te maken maar mannen niet. Als mannen een grapje maakten nam de angst van hun beoordelaar toe. Volgens de auteurs past een grapje bij het traditionele gender stereotype van vrouwen maar wordt het bij mannen eerder als een teken van grensoverschrijdend gedrag gezien. De auteurs waarschuwen dat zelfs een niet seksueel grapje risqué is voor mannen!

De WHO wil hepatitis C uitroeien, maar de behandeling is duur (€7000). In PLOS ONE staat een onderzoek onder 208 Portugese, Witte geneeskundestudenten naar racisme. Zij kregen de vraag voorgelegd of ze een patiënt met hepatitis C zouden behandelen. Sommige patiënten waren Wit, anderen Zwart. Uit het onderzoek bleek dat een Zwarte patiënt als minder meewerkend werd gezien als er sprake is van stereotypisch gedrag (in dit geval onbeschermde seks). Volgens de auteurs kan dit ertoe leiden dat Zwarte patiënten minder vaak antivirale middelen krijgen voorgeschreven. Het artikel begint met een excuus, in hoofdletters, voor de aanstootgevende termen die gebruikt worden in de casussen.