ANGST, DEBRIEFING, TRANEN, FOUTEN

In Plos One staat een artikel over de ontwikkeling van een kalmerend kussen. De onderzoekers testten verschillende prototypes; apparaten die ademden, apparaten met een hartslag, spinnende (als een kat) apparaten en apparaten met een soort licht. Volgens een focusgroep was de ademende versie het meest kalmerend. Dit ademende kussen werd getest op 129 Engelse studenten die in een groep een stressvolle wiskundetest kregen. Ze mochten ervoor en erna het ademende kussen vasthouden. Vooral voor de test leek het kussen een kalmerend effect te hebben op de anticipatie-angst. Twee studenten vonden het kussen griezelig. De auteurs noemen het kussen een ‘intuïtief haptisch apparaat’ dat in plaats van medicatie kan helpen anticipatie-angst te verminderen.

Over Critical Incident Stress Debriefing woedt al jaren een debat. Het stimuleren van praten over gevoelens in een groep na een traumatische gebeurtenis blijkt in plaats van heilzaam namelijk schadelijk te zijn. In Journal of Traumatic stress staat een review over allerlei vormen van debriefing van medisch personeel. Van de 13 onderzoeken richtten 12 zich op één-sessie groepsinterventies na traumatische gebeurtenissen zoals een suïcide, een overval, een massale schietpartij, een ongeluk met een traumahelikopter, een gefaalde reanimatie en een persoonlijke bedreiging. De meeste van deze groepsbijeenkomsten richtten zich op reflectie, leren en steunen en niet zozeer op gevoel. Door methodologische tekortkomingen en tegenstrijdige resultaten was het niet duidelijk of debriefing effectief was in het voorkomen of verminderen van posttraumatische stress. De deelnemers aan vrijwillige debriefing bijeenkomsten waren er wel positief over. Er werd in deze onderzoeken geen bewijs voor hertraumatisering gevonden; waarschijnlijk zijn de protocollen na de eerdere kritiek aangepast.

In Emotion staat alweer een onderzoek over tranen. Emotionele tranen hebben een ‘toenaderings-effect’ omdat de huiler als warm wordt ervaren. De onderzoekers analyseerden gegevens uit het Cross-Cultural Tears Project (in 41 landen!) om het effect van tranen op waargenomen competentie te meten. Het zou namelijk zo kunnen zijn dat men van huilende mensen vindt dat die de situatie niet aankunnen. In het onderzoek bekeken 7007 mensen foto’s van betraande gezichten met een tekst erbij (bijvoorbeeld: ‘zijn vriendin heeft het net uitgemaakt’). Tranen bleken over het algemeen geen invloed te hebben op waargenomen competentie. Maar als het huilen ongepast leek, bijvoorbeeld huilen tijdens de was opvouwen, vond men de persoon wel incompetent. Ongepast huilen wordt gezien als een teken van slechte emotiebeheersing: de passionate restraint hypothese.

Kan je van je fouten leren? In Journal of Experimental Psychology: General staat een onderzoek naar het Derring Effect (van deliberate error), dat betekent expres fouten maken ten behoeve van het leren. In Singapore moesten 140 studenten moeilijke woorden (zoals astereognosie) leren en daarbij fouten maken (bijvoorbeeld door daarbij te schrijven: “het onvermogen objecten te herkennen door kijken, voelen en aanraken”). In dit experiment werd overtuigend aangetoond dat het met opzet fouten maken en daarna verbeteren werkte. Fouten maken werkte zelfs beter dan andere leerstrategieën zoals synoniemen opschrijven en voorbeelden bedenken. De deelnemers hadden zelf helemaal niet het idee dat fouten maken werkte (een metacognitieve illusie). Het derring effect wordt verklaard door de reconsolidatietheorie: opgehaalde herinneringen zijn instabiel en daardoor gevoelig voor verandering. Volgens de auteurs is het voorkomen van fouten… fout.