ASEKSUEEL, COMPLOT, ASMR, SRI LANKA, FOMO, PSYCHOTHERAPIE

Naast hetero-, homo-, bi-, pan- en pluriseksuele (en ‘bi-nieuwsgierige’) mensen is er ook een groep aseksuele mensen die zich weinig of helemaal niet aangetrokken voelt tot anderen. In Archives of Sexual Behavior staat een analyse van gegevens uit een groot onderzoek onder alle stemgerechtigden in Nieuw Zeeland, waarin de gegevens van 299 (dat is 0,2-0,4%) aseksuele mensen werden gebruikt. Er bleken persoonlijkheidsverschillen te zijn tussen heteroseksuele, homoseksuele en aseksuele mensen. Deze verschillen bleken deels te maken te hebben met het behoren tot een seksuele minderheid: homoseksuele en aseksuele mensen scoren lager op consciëntieusheid dan heteroseksuele mensen. De kenmerken ‘lage extraversie’ en ‘lage vriendelijkheid’ bleken direct gelinkt aan aseksualiteit. De meeste mensen vinden het vreemd dat iemand liever alleen is, maar de reden dat aseksuele mensen afstand houden van anderen is vooral om te voorkomen dat hun gedrag als romantisch of seksueel geïnterpreteerd zou kunnen worden en niet omdat ze koud of ‘minder menselijk’ zijn.

Samenzweringstheorieën zijn gevaarlijk maar ook amusant. In British Journal of Psychology staat een artikel over 5 online experimenten waarbij de deelnemers diverse samenzweringstheorieën lazen: over de brand in de Notredame, over Jeffrey Weinstein, over 9/11 en over de maanlanding. Ook beantwoordden ze vragen over complotten op het werk (‘ons management heeft een verborgen agenda’). Uit het onderzoek bleek dat vermakelijke en emotionele teksten eerder tot geloof in een complot leidden dan saaie teksten. Ook bleken mensen die van sensatie houden vatbaarder voor samenzweringstheorieën. De auteurs zetten er voor de zekerheid bij dat ze zelf niet in complotten geloven…

Ook in British Journal of Psychology: een artikel over autonomous sensory meridian response (ASMR). Dat zijn een soort tintelingen in de nek die worden opgewekt door geluiden en beelden. Voor het onderzoek keken 282 mensen video’s van haren borstelen, fluisteren en handdoeken vouwen. Uit het onderzoek bleek dat ASMR op een spectrum ligt van zwak tot sterk. Mensen die ASMR ervaren zijn empathischer, emotioneel gevoeliger en ervaren vaker frisson (een soort aangename huiverigen zoals kippenvel) dan mensen die geen ASMR ervaren. Er zijn ook mensen die de tintelingen niet kalmerend maar vervelend vinden. Het lijkt misschien zinloos onderzoek, maar 24 miljoen mensen kijken naar ASMR video op internet!

In 2004 werd Sri Lanka getroffen door een tsunami, terwijl er toen ook al 20 jaar sprake was van een burgeroorlog. Onderdeel van de geboden hulp was aandacht voor de mentale gezondheid van de slachtoffers. In Asian American Journal of Psychology staat een onderzoek waarbij 25 werden mensen geïnterviewd over de negatieve effecten van humanitaire hulp. De onderzoekers moesten zich voordoen als toeristen omdat de situatie toen, in 2009, nog erg gespannen was. Een belangrijk negatief effect van hulp was inflatie, door schaarste en door de instroom van veel geld. Bovendien werd de meeste hulp gericht op tsunami slachtoffers en werden slachtoffers van de burgeroorlog vergeten. Een ander probleem was het opleggen van westerse hulpverleningsmethoden die niet aansluiten bij de cultuur. Een voorbeeld daarvan is het onder druk zetten van mensen om hun ervaringen te vertellen, wat ze heel naar vonden. Volgens de auteurs sluit de westerse psychiatrische praktijk niet goed aan bij de collectivistische Sri Lankaanse cultuur en druist het daardoor in tegen het principe van goed hulpverlenerschap: niet schaden.

In China zijn er 897 miljoen internetgebruikers, die uit angst om iets te missen vaak op hun telefoon kijken. In Cyberpsychology, Behavior, And Social Networking staat een artikel over deze Fear of Missing Out (FOMO). FOMO kan leiden tot phubbing (gezelschap negeren) en procrastinatie. Hierover vulden 917 studenten vragenlijsten in. Uit de antwoorden bleek dat FOMO leidt tot uitstelgedrag: de angst om iets te missen gaat ten koste van de concentratie. De auteurs hopen dat studenten meer begeleiding krijgen bij rationeel online gedrag, maar leggen niet uit wat dat is.

In World Psychiatry staat een umbrella review van meta-analyses naar de effectiviteit van psychotherapie en medicatie bij mentale problemen. Omdat er een overschatting van de effectiviteit van deze interventies leek te zijn includeerden de onderzoekers alleen studies die placebo’s en treatment as usual (in plaats van wachtlijsten) als controleconditie hadden. Er werden 102 meta-analyses over 3.782 RCT’s met 650.514 patiënten geanalyseerd. Uit het onderzoek bleek dat beide interventies een klein effect (SMD 0,30-0,40) hadden. Grotere effecten werden met name gevonden in onderzoeken die een hoog risico op bias hadden, zoals researcher allegiance. De kleine statistische effecten hoeven niet eens te betekenen dat ze klinisch relevant zijn (2 punten lager scoren op een depressievragenlijst). Ook zijn er maar weinig studies die harde uitkomsten (zoals suicide) meten. Na 50 jaar onderzoek dat miljoenen heeft gekost is dat teleurstellend. De auteurs, onder wie John Ioannidis (auteur van het meest gelezen wetenschappelijke artikel ooit), roepen op om te stoppen met doen alsof alles goed gaat en iets nieuws te bedenken.