Himba, dansen

Over het algemeen is het huwelijk (nog steeds) de meest geaccepteerde samenlevingsvorm. Maar in veel samenlevingen zijn bepaalde vormen van vreemdgaan (er is geen positief of neutraal woord voor) toegestaan. Bijvoorbeeld de Himba in Namibië. Auteurs van een artikel in Archives of Sexual Behavior ondervroegen 122 Himba over ‘gelijktijdige relaties’. Zij vinden dat geen taboe en bespreken dat onderwerp openlijk. 61% van de vrouwen en 91% van de mannen had meerdere partners, maximaal 6, de meeste van hen naast hun huwelijkspartner. Veel van deze buitenechtelijke relaties duurden heel erg lang, tot wel 50 jaar. Hoewel sommigen jaloers waren werd een buitenechtelijke relatie over het algemeen niet als schadelijk, slecht of een teken van een probleem gezien. De partners bleken heel trouw en hielpen elkaar ook in moeilijke tijden, emotioneel en materieel.

In Developmental Psychology staat een artikel over dansen. Ritmisch bewegen op muziek komt in alle culturen voor maar het is onduidelijk vanaf welke leeftijd. De onderzoekers vroegen aan 278 ouders van kinderen tussen 0 en 24 maanden of hun kinderen ‘dansten’, dat wil zeggen bewegen op (of tijdens) muziek. Hieruit bleek dat veel kinderen al voordat ze 6 maanden oud zijn spontaan bewegen ‘met’ muziek. Gemiddeld dansen kinderen iedere dag. Als ze 18 maanden oud zijn, vertonen veel kinderen ook tekenen van ‘enculturatie’: aangeleerde en geïmiteerde gebaren die bij een dans horen. Het is elegant dat dit echte observaties zijn (dansen met kinderen in een laboratorium is lastig) maar het kan zijn dat er vooral ouders meededen die al erg geïnteresseerd waren in dans, een vorm van zelf-selectie.