Psychotherapie, stotteren

Er is steeds meer aandacht voor de rol van humor in psychotherapie. De auteurs van een artikel in Journal of Clinical Psychology onderzochten een specifieke vorm van humor: banter (een soort schertsen of spotten maar niet vijandig). Met humor kan een cliënt geconfronteerd worden met bepaalde eigenschappen van zichzelf. Het kan ook helpen de afstand tot de therapeut te verkleinen, die meer menselijk wordt als zij een grapje maakt. De onderzoekers luisterden naar 68 opnamen van therapiesessies en noteerden humoristische interacties. Ze vonden in bijna alle sessies voorbeelden van banter. In 11 gevallen was het niet helemaal duidelijk of de cliënt het ook leuk vond. Wat ze niet hadden verwacht was dat het meest gelachen werd in CGT (in tegenstelling tot psychodynamische therapie). Ook riskante interventies (zoals sarcasme of absurditeit) kunnen helpen de cliënt een nieuw perspectief te geven. Er staan helaas geen voorbeelden bij.

In Journal of Psychophysiology staat een onderzoek naar stotteren. Dat gaat vaak ook samen met veel sociale angst en vermijding. Er zijn zelfs mensen die denken dat angst de oorzaak is. Aan het onderzoek deden 20 Iraanse mannen die stotteren mee. Zij moesten vragen beantwoorden terwijl werd gemeten (door de Galvanische huid reactie) hoe angstig ze waren. Gek genoeg bleek dat de deelnemers angstiger werden voor ze een vloeiend antwoord gaven (op een voor hen moeilijke vraag). Volgens de onderzoekers kan anticipatieangst leiden tot een vloeiende respons terwijl een stotterend antwoord oorzaak is van angst erna. Dan is angst ervoor niet echt angst maar meer een soort voorbereiding. Deze resultaten lijken in tegenspraak te zijn met bijna alle andere geciteerde onderzoeken dus het kan ook zijn dat stotteren niet goed is te onderzoeken in een laboratorium…