MONDKAPJES, FUNCTIONELE STOORNISSEN, SUICIDE

Mondkapjes werken goed tegen de verspreiding van Corona maar geven ook beperkingen als het gaat om emotieherkenning en communicatie. In andere culturen worden gezichten al langer bedekt. Denk aan vrouwen in sommige Islamitische landen, Japanners (wegens gezondheidsredenen) en Chinezen (vanwege luchtvervuiling). In Cognitive Research: Principles and Implications staat dat uit onderzoek blijkt dat bedekte gezichten als minder aantrekkelijk worden beoordeeld door de associatie met ziekte: het ‘mondkapje-effect’. Dat geldt niet voor dokters, die juist als aantrekkelijker worden gezien met een masker en een witte jas. Aan een onderzoek deden 43 vrouwelijke psychologie studenten mee. Zij beoordeelden via Pavlovia fotos van mannen met maskers of andere bedekkingen zoals een boek voor de onderkant van het gezicht. Uit dit onderzoek bleek dat bedekte gezichten als aantrekkelijker werden beoordeeld dan onbedekte gezichten. Een medisch mondkapje verhoogde dat effect. Het kan zijn dat de deelnemers een mondkapje tegenwoordig zien als een vorm van verantwoordelijk gedrag.

Van functionele stoornissen zoals chronische vermoeidheid, prikkelbare darm syndroom en fibromyalgie is de oorzaak onbekend. Er lijkt sprake te zijn van een gezamenlijke etiologie; de 3 syndromen komen vaker voor bij vrouwen, bij angstige en depressieve mensen en bij mensen die als kind seksueel misbruikt zijn. ln Psychological Medicine staat een artikel over een groot (Noord) Nederlands onderzoek naar nieuwe gevallen van deze 3 syndromen: LifeLines. Daar deden gedurende 7 jaar 167.729 mensen aan mee. Deelnemers die al functionele klachten hadden (vermoeidheid, darmklachten en pijn) werden uitgesloten. Er werden tijdens de onderzoeksperiode 2.583 nieuwe gevallen geïdentificeerd. Sommige deelnemers hadden meerdere klachten en 8 mensen hadden alledrie de syndromen. Er werden heel veel risicofactoren gevonden, maar driekwart daarvan bleek syndroomspecifiek. Veel wijzer lijkt men er niet van geworden…

Suicide is een groot gezondheidsprobleem en in Amerika zelfs de op één na belangrijkste doodsoorzaak onder adolescenten. In Psychological Assessment staat een artikel over een nieuwe theorie over suicide: ‘suïcidaal vermogen’. Omdat niet iedereen die aan suïcide denkt ook een suïcidepoging doet (ongeveer 7% wel) wordt er veel onderzoek gedaan naar zogenaamde ideatie-naar-actie modellen. Aan dit onderzoek deden 496 adolescenten (van gemiddeld 15 jaar oud) mee. Dit waren voornamelijk witte, depressieve meisjes die in behandeling waren na een suïcidepoging (42%) of na suïcidale ideatie. Zij vulden de Fearlessness about death vragenlijst in, met items als ‘het feit dat ik ga sterven boeit me niet’. Het doel van het onderzoek was vooral om de vragenlijst te valideren, maar de resultaten dragen ook bij aan de theorie over suïcidaal vermogen. Het bleek namelijk dat onbevreesdheid voor de dood vooral samenhangt met meerdere suïcidepogingen, waardoor de onderzoekers denken dat bij sommige mensen ‘de dood in de ogen zien’ leidt tot desensitisatie van doodsangst, terwijl anderen daar heel erg van schrikken.