PLASANGST, HUISHOUDEN, OBESITAS, SCEPSIS

In Behavioural and Cognitive Psychotherapy staat een casusbeschrijving van de behandeling van ‘Martin’, een man met een fobie voor urineverlies. Hij ervaarde hevige angst bij iedere aandrang om te plassen, vermeed alle situaties waar hij niet meteen naar de WC kon en gebruikte een soort maandverband voor mannen. Hij kreeg 12 sessies gedragstherapie. Volgens Martin zelf waren de meeste effectieve interventies exposure door de therapeut die rondliep met een natte vlek op zijn broek (om reacties van anderen te testen) en zelf heel veel drinken en daarna op en neer springen (in de douche) om de kracht van zijn blaas te testen. Na de therapie kon Martin weer reizen en vergaderen.

Een gebrek aan lichamelijke inspanning is ongezond en vooral in rijke landen (met veel sedentair gedrag) een probleem. In arme landen is beweging vaak noodzakelijk voor vervoer en (huishoudelijk) werk. In BMJ Open staat een artikel over het Yishun onderzoek in Singapore over huishoudelijk werk en gezondheid. Er deden 249 mensen mee. De oudere deelnemers haalden, vergeleken met de jongeren, meer lichaamsbeweging uit huishouden dan uit sport. De gezondheidswinst gold alleen voor zwaar huishoudelijk werk, zoals ramen wassen, bed verschonen, matten uitkloppen, stofzuigen en de vloer boenen. Zowel het cognitieve functioneren (zoals geheugen) als fysieke functioneren (waaronder minder valgevaar) was beter bij de ouderen die zwaar huishoudelijk werk deden. Toch maar zelf doen, dan.

In Physiology & Behavior staat een artikel over obesitas bij kinderen. In Miami deden 66 kinderen van 4 tot 8 jaar oud mee aan een onderzoek tijdens zomerkamp. Zij kregen een drankje met veel of weinig calorieën en mochten daarna van een zeer uitgebreid buffet ad libitum eten. De meeste kinderen compenseerden met hun keuze de caloriewaarde van het drankje. Maar de kinderen met overgewicht kozen meer vet eten na het calorierijke drankje. Hun zelfregulatie werkt blijkbaar minder goed in een ‘onbeperkt buffet paradigma’. Volgens de auteurs was de aangeboden lunch vergelijkbaar met die op Amerikaanse scholen (pizza en koekjes). Ik liep op de lagere school tussen de middag naar huis om een boterham te eten.

Al dacht Piaget (1928) dat kinderen gevoelig zijn voor magisch denken, blijkt uit recent onderzoek juist dat de meeste kinderen nogal sceptisch zijn. In Developmental Psychology staat dat religieuze kinderen wel ‘goedgelovig’ zijn. Aan het onderzoek deden 96 kinderen mee die op verschillende privé scholen zaten, religieuze en seculiere. Zij hoorden een verhaaltje over een boer die een slechte oogst had en zich afvroeg wat hij anders had kunnen doen. De kinderen mochten kiezen uit verschillende oplossingen, zoals meer water geven of bidden. Uit het onderzoek bleek dat er geen verschil was tussen de groepen. De religieuze kinderen kozen net als de seculiere kinderen vooral voor oplossingen die niet bovennatuurlijk waren. Wel vonden de religieuze kinderen een goddelijke interventie aannemelijker dan de seculiere kinderen. Dat zelfs de religieuze kinderen sceptisch waren bleek uit het feit dat ze niet geloofden in mentale oplossingen (zoals iets wensen) of magische oplossingen (zoals een fee).