psychotherapie, fruit, roddelen, Jezidi’s

In Journal of Counseling Psychology staat een artikel over de therapeutische relatie. Deze ‘alliantie’ tussen cliënt en therapeut is de belangrijkste voorspeller van therapiesucces. Maar niemand weet wat het precies is en hoe het werkt. De relatie tussen alliantie en uitkomst zou ook omgekeerd kunnen zijn, dan is een goede band met de therapeut het gevolg van klachtenvermindering. De Duitse onderzoekers analyseerden therapiesessies met behulp van continuous time structural equation modeling (CT-SEM), een statistische techniek die ook tijdseffecten meet. Er deden 650 angstige en depressieve cliënten mee die langdurige psychodynamische therapie kregen van ervaren therapeuten. In Duitsland worden maximaal 100 sessies vergoed. Uit de ingewikkelde statistische analyse bleek dat de ernst van de symptomen meer invloed had op de alliantie dan andersom. Ook nam deze wederkerige relatie tussen alliantie en uitkomst elke sessie toe, tot de 40e sessie. Volgens de onderzoekers duurt het dus lang voordat de invloed van de therapeutische relatie zich ontvouwt. De symptoomreductie draagt daar zelf ook weer aan bij. Ik vind het leuk om te lezen over psychotherapie, maar ik word er niet altijd veel wijzer van.

Ongezond eten, stress en troost-eten zijn risicofactoren voor ziekte. In Psychosomatic MediThe Journal of Nervous and Mental Diseasecine staat een experiment om ze alle drie aan te pakken. Gebaseerd op de principes van klassieke (Pavloviaanse) conditionering kregen 100 Amerikaanse studenten de instructie om 7 dagen lang fruit (de CS) te eten en ontspanningsoefeningen (de US) te doen. Volgens de onderzoekers werkte de interventie: de deelnemers aten meer fruit om hun negatieve stemming te veranderen. Uit de grafiek blijkt echter helemaal geen verschil ‘na eten’, dus het optimisme van de auteurs lijkt mij niet helemaal gerechtvaardigd. Deze conditionering werkt beter bij vreemd of nieuw fruit, zoals granaatappel (tenzij je dagelijks granaatappel eet).

In het tijdschrift met de extreem lange titel Journal of Personality and Social Psychology: Personality Processes and Individual Differences staat een artikel over ‘via via communicatie over reputaties’, zoals roddelen. Deze communicatie heet in het Engels through the grapevine. Het belang hiervan voor samenwerking tussen groepen mensen valt niet te onderschatten (‘een evolutionair perspectief op roddelen’). De onderzoekers lieten Amerikaanse studenten (die in de staat Oregon mee moeten doen aan de Human Subjects Pool) met elkaar kennismaken. Ze moesten vervolgens aan een ander iets over hun gesprekspartner vertellen. Aan die laatste deelnemer, die dus alleen ‘via via’ over de gesprekspartner had gehoord, werd gevraagd wat voor indruk ze van haar hadden gekregen en of ze dachten dat zij een goede vriend of leider zou zijn. In dit netwerkje van 3 knopen bleek behoorlijk veel overeenstemming te zijn over de indruk die men van iemand had; ‘van horen zeggen’ bleek een sterk signaal. De auteurs blijven bescheiden en zien hun onderzoek als een eerste stap richting het begrijpen van reputatie-netwerken.

In The Journal of Nervous and Mental Disease staat een Iraaks onderzoek naar Jezidi’s. Zij werden decennia lang onderdrukt door Saddam Hoessein en recent ook heel agressief door IS vervolgd. Jezidi’s werden blootgesteld aan vreselijke trauma’s, zoals marteling en executie, en de vrouwen werden als slaven seksueel misbruikt. Aan het onderzoek deden 139 voormalig tot slaaf gemaakte Jezidi vrouwen mee die in een kamp in Duhok (Koerdistan, Irak) werden opgevangen. Van hen was 20% meer dan 3 jaar gevangen gehouden. Het onderzoek richtte zich met name op veerkracht en hoop, maar daar was niet veel meer van over. Vrouwen met een middelbare schoolopleiding (in plaats van alleen basisonderwijs) leken wat veerkrachtiger. De Jezidi’s scoorden beduidend lager dan andere getraumatiseerde vluchtelingen. Met name de vrouwen die langer dan 3 jaar gevangen hadden gezeten waren hopeloos. De auteurs pleiten voor psychosociale interventies als onderdeel van humanitaire hulp. Ik lees eigenlijk nooit iets in tijdschriften over getraumatiseerde vluchtelingen (in Amerika gaat het bijna altijd over veteranen met PTSS); er lijkt geen aandacht voor de mensen die dat het hardste nodig hebben.