SEPARATIEANGST, WEIBO, DEPRESSIE, TOURETTE, SUICIDE

Separatieangst werd lang beschouwd als een kinderstoornis, maar sinds de DSM-5 (2014) is het ook een probleem van volwassenen. In Journal of Abnormal Psychology staat een onderzoek onder 609 moeders die in 3 golven (3 jaar apart) vragenlijsten invulden, waaronder de Adult Separation Anxiety Questionnaire. Het originele onderzoek ging over het temperament van de kinderen, maar tijdens golf 2 en 3 beantwoordden de moeders ook vragen over zichzelf. Uit het onderzoek bleek een substantieel verband tussen negatieve emotionaliteit, temperament en separatieangst. Een nieuwe vondst was het verband met agressie: volgens de auteurs is dat ‘anger born of fear’; oftewel een wanhopige poging om de ander over te halen om te blijven. Omdat vrouwen (waarom in dit onderzoek alleen vrouwen meededen is niet duidelijk) met separatieangst ook hoog scoren op ‘absorptie’, vermoeden de auteurs dat zij verlating door een ander ervaren als scheiding van een deel van zichzelf, wat bijzonder pijnlijk is.

Weibo is een van de grootste sociale media sites in China. In Computers in Human Behavior staat een onderzoek naar berichten op Weibo over homoseksualiteit (in het artikel spreekt men van consensual same-sex relations (CSSR) en lesbian and gay (LG)). Van 2010 tot en met 2019 verzamelde een Web crawler 1,877,219 posts over 同性恋 (homoseksualiteit in het Chinees). Die teksten werden geanalyseerd door natural language processing en machine learning (dus allemaal geautomatiseerd). Uit de analyse bleek dat Weibo-gebruikers relatief positief waren over homoseksualiteit, maar dat ze er verrassend weinig over wisten, bijvoorbeeld over het feit dat homoseksualiteit officieel ‘gedepathologiseerd’ is in China. Ouderen waren positiever dan jongeren. Hoewel je als Weibo-gebruiker een anoniem profiel kan hebben, is verificatie voor toegang verplicht en dat betekent dat de overheid weet wie er achter elk profiel zit. Mogelijk dat daardoor een bepaalde sociale wenselijkheid kan ontstaan. China kent officieel een ‘Triple No Policy’ over homoseksualiteit: niet steunen, niet afkeuren, niet promoten. Ongeverifieerde gebruikers bleken iets positiever. Het waren allemaal kleine effecten, maar die ‘doen ertoe in de wereld van big data’, zeggen de auteurs. Zij pleiten voor meer educatie over het onderwerp.

\In JAMA Psychiatry staat een onderzoek naar depressie. Depressieve (N=69) en 32 niet-depressieve mensen deden een test waarbij ze leerden voorspellen welke stimuli leidden tot een hogere beloning of een lager verlies (in dollarcent), en dat terwijl ze een MRI ondergingen. Van de depressieve mensen kregen er 28 CGT; zij deden vervolgens samen met 20 niet-depressieve mensen mee aan de follow-up. Uit het onderzoek bleek dat met name anhedonie samenhing met een lagere leersnelheid, dus een slechtere updating. Na CGT hadden de depressieve mensen weer een normale leersnelheid, dus een goede updating. De ingewikkelde conclusie is dat mensen die nergens meer van kunnen genieten wel hele grote beloningen kunnen waarderen maar hun verwachtingen daarvan in de toekomst niet bijstellen. Ook leken depressieve mensen een overreactie op verliezen te hebben. Het advies aan behandelaren is vooral om interventies op symptomen (zoals anhedonie) te richten.

De stoornis van Gilles de la Tourette wordt gekenmerkt door herhaalde bewegingen en vocalisaties (tics). De meeste mensen die dat hebben krijgen medicatie voorgeschreven. In Journal of Behavior Therapy and Experimental Psychiatry staat een onderzoek naar gedragstherapie, die onder andere bestaat uit habit reversal training. Om de effecten van de afzonderlijke onderdelen te toetsen deden 6 jongeren mee aan een A-B-C-D experiment. Ze kregen na de baseline (A) ontspanningsoefeningen (B), daarna gedragstherapie zonder ontspanningsoefeningen (C) en een follow-up meting (D). Tegen de verwachting in hielpen ontspanningsoefeningen niet tegen tics. Na de gedragstherapie namen de tics wel blijvend af. Omdat gedragstherapie in tegenstelling tot medicatie nauwelijks bijwerkingen heeft, is het advies duidelijk.

In Crisis staat een Amsterdams onderzoek over suïcidale gedachten en suïcidepogingen onder 13 en 14 jarigen. Bijna alle jongeren (26273) deden mee aan een GGD-onderzoek op school in 2010-2015. In die periode namen suïcidale gedachten af (van 17.6% tot 13.2%) en suïcidepogingen ook (van 2.9% tot 1.9%). De enige reden die de auteurs daarvoor kunnen verzinnen is de afname van middelengebruik onder jongeren in dezelfde periode. Het is in tegenspraak met de vermoede negatieve invloed van sociale media en er werd ook geen 13 Reasons Why effect gevonden. De groepen die de meeste suïcidaliteit rapporteren zijn meisjes, jongeren van Surinaamse afkomst, kinderen van alleenstaande ouders en jongeren op BBL-onderwijs.