UITSTEL, CHALLENGES, IMAGERY RESCRIPTING, ROUW, SUICIDE

Volgens een artikel in PNAS ervaren vrouwen meer ‘tijd stress’ dan mannen; vrouwen zijn gehaaster, angstiger, somberder, hebben vaker een burn out en presteren lager. Dat komt omdat vrouwen meer doen dan mannen: naast hun baan hebben ze 8 uur per week meer huishoudelijke taken, doen ze vaker vrijwilligerswerk en krijgen meer verzoeken. De auteurs deden 9 onderzoeken met meer dan 5000 deelnemers en concludeerden dat vrouwen minder vaak om uitstel vroegen dan mannen. Alleen als er sprake was een formeel beleid, zoals studenten die 4 keer per semester het recht hebben op 24 uur uitstel, voelden vrouwen zich comfortabel om uitstel te vragen. Vrouwen bleken vooral bang om anderen tot last te zijn en incompetent over te komen. Ze meenden ook dat ze geen recht hadden op uitstel (mannen meenden van wel).

Een onderzoek in het Tijdschrift Jeugdgezondheidszorg gaat over online challenges, waarbij kinderen worden uitgedaagd zichzelf te filmen terwijl ze een handeling uitvoeren. Deze challenges kunnen heel gevaarlijk zijn; het komt bijvoorbeeld voor dat kinderen overlijden na een choking challenge. De onderzoekers wilden leerlingen uit groep 7 en 8 van 23 scholen en hun ouders hierover interviewen. Drie scholen weigerden omdat een van hun leerlingen recent aan een challenge was overleden. Uit de gegevens bleek dat veel kinderen meededen aan online challenges (in 1 klas zelfs iedereen) maar dat ze meestal ongevaarlijk zijn, bijvoorbeeld what’s in my mouth (geblinddoekt raden wat je proeft). Een vijfde van de kinderen had echter de cinnamon challenge uitgevoerd, die tot longschade kan leiden. Er werden geen dodelijke challenges gerapporteerd. Van de volwassenen was 5% wel op de hoogte van een (non-oxygenatie) challenge met dodelijke afloop.

Imagery Rescripting (IR) is een therapeutische techniek om de betekenis van emotionele herinneringen te veranderen. Tijdens IR visualiseert de cliënt een traumatische herinnering als kind en grijpt de therapeut (of de cliënt als zijn volwassen zelf) in voordat het gewelddadig wordt. Voor een kwalitatief onderzoek in Cognitive and Behavioral Practice werden 10 cliënten en 9 therapeuten geïnterviewd. Alle geïnterviewden waren het erover eens dat het ontvangen van zorg tijdens de IR een belangrijk werkzaam onderdeel was. De meeste cliënten vonden het confronteren van de dader door de therapeut ook behulpzaam. Over veel andere elementen waren de therapeuten en cliënten het oneens (bijvoorbeeld over wat de belangrijkste sessie was) en dat betekent dat het niet mogelijk is om van te voren te voorspellen wat belangrijk is in een therapie.

De dood van een kind is heel erg traumatisch en de rouw van ouders is vaak intenser en langduriger dan bij andere sterfgevallen. In Clinical Practice in Pediatric Psychology staat een onderzoek waarbij ouders van 30 op de IC overleden kinderen werden geïnterviewd. De kinderen waren gemiddeld 40 dagen oud. De interviews vonden van 3 maanden tot 5 jaar na het overlijden plaats. De onderzoekers hadden maar 1 vraag: hoe gaat het nu met jullie? De meeste ouders beschreven negatieve gevolgen zoals rouw en relatieproblemen. Maar er werden ook positieve gevoelens geuit zoals compassie en dankbaarheid. Er werd weinig gebruik gemaakt van professionele hulp.

In PLOS ONE staat een artikel over suïcidale gedachten en gedrag. Al jaren probeert men suïcidaliteit te voorspellen op basis van risicofactoren, maar dat lukt nog steeds niet. De auteurs van het artikel kozen voor een andere aanpak, door middel van non-parametrische methodes en ‘machine leren’. Zij maakten gebruik van meer dan 8000 verschillende soorten gegevens over 174.865 adolescenten die in Utah op alle scholen (van de 6e tot de 12e grade) worden verzameld. De belangrijkste risicofactoren voor suïcidaliteit bleken: lastig worden gevallen op internet en gepest worden op school. Ook ruzies thuis en middelengebruik speelden een belangrijke rol. De voorspellende waarde van het model steeg, afhankelijk van het aantal vragen, tot 91%.