Websites, headsets, straf, sport en suïcide

De eerste indruk die een cliënt krijgt van een therapeut is vaak op basis van zijn of haar website. In het tijdschrift Professional Psychology: Research and Practice staat dat het belangrijk is dat een intakeformulier op een website multicultureel-gevoelig en inclusief is. De auteurs van het artikel A Multicultural Content Analysis of Mental Health Private Practices’ Websites and Intake Forms (1) analyseerden 151 intakeformulieren op websites van GGZ-professionals. Van tien categorieën werd bepaald hoe inclusief de vragen werden gesteld, met een negatieve score voor normatieve assumpties (vragen of iemand man of vrouw is) en positieve scores voor inclusieve items (een open vraag naar gender). De kenmerken van de praktijk en de website zelf werden gescoord. Over de meeste onderwerpen, zoals geloof, seksuele voorkeur of identiteit, werden in de intakeformulieren open vragen gesteld, behalve over gender: 40% gaf alleen de optie man of vrouw. De meeste hulpverleners waren zelf Wit en gaven geen informatie over zichzelf (zoals geloof). Op vier procent van de websites stond een niet-discriminatie verklaring. De auteurs vinden dat de meeste praktijken het goed doen, bijvoorbeeld door foto’s van mensen op hun website te vermijden (die bepaalde groepen zouden kunnen aanspreken). Wel is hun advies om meer hulpverleners van kleur aan te nemen.

In Virtual Reality (VR) geeft immersieve technologie de mogelijkheid een ‘first person ervaring’ op te doen. In het tijdschrift Cyberpsychology, Behavior, And Social Networking staat dat met name de 360-video (die meebeweegt) de kijker meer empathisch laat reageren op mensen in de video. In het artikel An ‘‘Empathy Machine’’ or a ‘‘Just-for-the-Fun-of-It’’ Machine? Effects of Immersion in Nonfiction 360-Video Stories on Empathy and Enjoyment (2) beschrijven de auteurs een experiment met 37 vrijwilligers. Met een headset en een scherm bekeken zij non-fictie 360-videos, bijvoorbeeld over vluchtelingen op Lesbos.

Er werden psychofysiologische gegevens verzameld, zoals hartslag en elektrodermale activiteit. De participanten vulden vragenlijsten in over hun eigen ‘aanwezigheid’ (de sterke illusie echt in de virtuele omgeving te zijn), empathie (het gezichtspunt van een ander aannemen en daar emotioneel op reageren), genieten (waaronder nieuwsgierigheid om de omgeving te exploreren) en cyberziekte. Volgens de auteurs leidt een immersieve presentatie van een journalistiek verhaal tot een groter gevoel van aanwezigheid. Die aanwezigheid leidt er vervolgens toe dat men meer empathie heeft voor de mensen in de video, maar ook dat men meer geniet van de video, wat tegenstrijdig is. Het genieten van de video maakt het makkelijker het perspectief in te nemen van de mensen in de video maar moeilijker de negatieve emoties te delen. Er zijn dus beperkingen aan het opwekken van empathie door middel van VR.

In het tijdschrift Developmental Psychology staat dat het straffen van kinderen schadelijk is voor hun ontwikkeling, maar dat een causaal verband moeilijk te bewijzen is. De auteurs van het artikel Physical Punishment as a Predictor of Early Cognitive Development: Evidence From Econometric Approaches (3) beschrijven een onderzoek bij 1167 moeder-kind paren in Colombia. In Colombia staan kinderen aan veel geweld bloot. Tien tot twintig procent van de kinderen onder de vier wordt fysiek gestraft en dat is niet verboden. Er werden gegevens over IQ en slaan en heel veel co-variabelen (kenmerken van het kind, de moeder, het huishouden en de woonplaats) verzameld. Om de causaliteit beter te kunnen bewijzen werd een ‘difference in differences-like’ (statistische) analyse toegepast: cognitieve veranderingen in de tijd (eerste verschil) werden vergeleken tussen groepen geslagen en niet geslagen kinderen (tweede verschil). Vervolgens werden de kinderen ook nog gematcht met kinderen die vergelijkbare kenmerken hadden. Het bleek dat kinderen die tussen 9-26 maanden oud bloot worden gesteld aan fysieke straf, lagere cognitieve vaardigheden hebben als ze 27-46 maanden oud zijn.

In het tijdschrift Sport, Exercise, and Performance Psychology staat een artikel over eigenwaarde. De auteurs van Predicting Global Self-Esteem in Early Adolescence: The Importance of Individual and Gender-Specific Importance of Perceived Sports Competence (4) onderzochten de rol van sport voor eigenwaarde. Jonge (gemiddeld 11 jaar oud) adolescenten (n=257) vulden de Physical Self-Description Questionnaire Short in. Deze vragenlijst meet competentie (‘ik ben goed in de meeste sporten’), lichamelijk zelfbeeld (‘lichamelijk ben ik blij met mezelf’), eigenwaarde (‘de meeste dingen die ik doe, doe ik goed’) en relevantie van sportieve competentie (‘voor mij persoonlijk is het belangrijk goed te zijn in sport’). Ze vulden de vragenlijst in op school. Uit de analyses van de antwoorden blijkt dat de relatie tussen sportcompetentie en eigenwaarde sterker is naarmate adolescenten sport belangrijker vinden. Er is geen verschil tussen jongens en meisjes. Dit betekent dat sportieve interventies om eigenwaarde te vergroten beter op individuen (als ze sport belangrijk vinden) dan groepen (alleen jongens) gericht kunnen worden.

In het tijdschrift The American Journal of Psychiatry staat een artikel over burn-out onder de eigen beroepsgroep: psychiaters. Burn-out is geen diagnose maar een reactie op werkstress. Er zijn verbanden met depressie en suïcide. De auteurs van het artikel Well-Being, Burnout, and Depression Among North American Psychiatrists: The State of Our Profession (5) lieten 2084 psychiaters online vragenlijsten invullen. Zij vulden de Oldenburg Burnout Inventory en de Patient Health Questionnaire–9 in. Maar liefst 78% van de psychiaters scoort positief voor burn-out. Zestien procent rapporteerde een depressie. Vooral vrouwelijke psychiaters hebben een hoog risico op burn-out en depressie. Weinig zeggenschap over de eigen agenda en in opleiding zijn dragen bij aan het risico daarop.

Verwijzingen

Websites, headsets, straf, sport en suïcide

Recente blogposts

Comments