Zelfcompassie, Corona, priropo, psychotherapie en Gillette

Zelfcompassie is heilzaam bij psychopathologie en goed voor het algemene welzijn. Zelfcompassie bestaat uit 3 componenten: zelf-vriendelijkheid versus zelf-veroordeling, algemene menselijkheid versus isolatie en mindfulness versus over-identificatie. In zogenaamde dialectische culturen, zoals de Chinese, worden de 2 polen van elke component niet als elkaar uitsluitend gezien maar kan iemand zowel mild als streng voor zichzelf zijn. In collectivistische culturen, zoals de Japanse, worden ‘negatieve’ eigenschappen gezien als een manier om jezelf te verbeteren. In Clinical Psychology Review staat een artikel over de resultaten van een meta-analyse van 168 onderzoeken met 28.788 deelnemers uit 27 (volgens de onderzoekers ‘unieke’) culturen. Uit het onderzoek bleek dat vooral zelf-vriendelijkheid en mindfulness samenhangen met welzijn. Tegen de verwachting in was de negatieve invloed van zelfveroordeling, isolatie en overidentificatie op welbevinden even groot in collectivistische culturen als in individualistische culturen. De samenhang tussen de positieve en negatieve componenten was lager in dialectische culturen, omdat deze culturen accepteren dat tegengestelde (positieve en negatieve) emoties samen kunnen gaan.

In Psychosomatic Medicine staat een onderzoek naar de effecten van de maatregelen tegen Corona, zoals de lockdown. Daarvoor gebruikten de auteurs GPS gegevens van Cuebiq en Streetlight Data van miljoenen apparaten in 2.858 Amerikaanse provincies (98,2% van de bevolking). In provincies met een lockdown bleven slechts 3,1% meer mensen binnen een cirkel van een mijl van hun huis dan in provincies zonder deze maatregel. Ook werd daar 1,6% minder auto gereden. Dit effect is veel lager dan de totale afname van beweging omdat mensen al veel eerder aan social distancing deden. De gedragsverandering is dus geen gevolg van de maatregelen. Daardoor kunnen er ook geen conclusies worden verbonden aan de effecten van de maatregelen op de virusverspreiding.

Vrouwen worden op allerlei manieren in het openbaar lastig gevallen door mannen. Volgens de objectificatie-theorie leidt dit ertoe dat vrouwen constant op hun uiterlijk letten (‘lichaam-surveillance’) en schaamte ervaren (naast angst voor verkrachting en beperking van de bewegingsvrijheid). In Journal of Interpersonal Violence staat een artikel over een experiment met 329 Spaanse vrouwen die gevraagd werden zich voor te stellen dat ze op straat werden lastig gevallen. In Spanje is er een apart woord voor een seksuele (objectiverende) opmerking op straat: priropo. De priropos waren in een pilot-studie geselecteerd door studenten. Een van de priropos in het onderzoek was ‘Nou, dat noem ik nog eens een kont, niet wat mijn moeder van de komkommers afsnijdt’. De effecten van de priropo die uit het onderzoek naar voren kwamen waren duidelijk negatief. De meeste vrouwen reageerden met angst en boosheid. Zelfs vrouwen die blij en empowered reageerden vertoonden een verhoogde ‘lichaam-surveillance’ en schaamte. De conclusie van het onderzoek is dat eenmalig lastig gevallen worden al leidt tot zelf-objectivatie bij vrouwen. De onderzoekers pleiten voor meer campagnes (zoals Hollaback!) tegen objectificatie van vrouwen door mannen.

In Psychotherapy staat een artikel over ‘versnelde experiëntiële dynamische psychotherapie’. Deze therapie duurt 16 sessies waarbij vanaf de eerste sessie over de beëindiging en het afscheid wordt gesproken. Omdat de therapie eindig is, zoals alles in het leven, biedt deze de mogelijkheid te leren omgaan met verlies. Het einde wordt gezien als een voltooiing en een nieuw begin. Er wordt veel aandacht besteed aan emoties en de therapeut is ook op een zorgvuldige manier eerlijk over haar eigen emoties. De therapeut biedt een correctieve emotionele ervaring. Positieve ervaringen tijdens de therapie worden uitvergroot in een proces dat de auteurs ‘metatherapeutisch verwerken’ noemen. De geïnternaliseerde hechtingsrelatie met de therapeut draagt de patiënt ook na de therapie met zich mee. In het artikel worden 3 casussen gepresenteerd van cliënten die veel baat hadden bij de therapie. Het is echter niet zo dat elk einde van de behandeling automatisch leidt tot gevoelens van dankbaarheid. Met de laatste casus laat de auteur zien hoe hij omgaat met de angst die het afscheid nemen oproept bij de cliënt: ‘Toen ik aan Leila vroeg of ze ooit aan me dacht tussen de sessies zei ze van niet. Ik besloot haar in de een-na-laatste sessie een cadeau te geven (...) als een transitioneel object. Ik moedigde haar aan om aan ons te denken in de tussentijd’. Het protocol laat ook ruimte voor meer sessies als de cliënt het echt niet aan kan maar de therapeut stimuleert de cliënt zoveel mogelijk te ontdekken hoe het zal gaan na de therapie.

In Psychology of Men & Masculinities staat een artikel over de reclamecampagne van Gillette ‘We believe’ waarin mannelijkheid centraal staat. In de video worden mannen vertoond die optreden tegen geweld. De onderzoekers verzamelden meer dan 16.000 reacties op Twitter en kozen daaruit random 497 tweets om te analyseren. Door kwalitatieve codering werden 5 thema’s geïdentificeerd: 1) commentaar op de fabrikant; 2) beschrijving van mannelijke normen; 3) mannelijke, agressieve normen ter discussie stellen; 4) ergens anders over beginnen en antifeminisme; 5) nationalisme en racisme. Een voorbeeld van ‘ergens anders over beginnen’ is #notallmen, die benadrukt dat de meeste mannen niet gewelddadig zijn. Van de verzamelde tweets was 41% positief over de reclame, 38% negatief en 21% neutraal. Eenderde van de tweets was vijandig of agressief van toon. Er werd veel aandacht besteed aan de vraag of een bedrijf traditionele mannelijkheid ter discussie mag stellen. De intersectie tussen mannelijkheid en agressie bleek een belangrijk thema. Ook de vraag of mannen verantwoordelijk zijn voor agressie van anderen werd uitgebreid becommentarieerd. En behalve mannelijke normen kwamen er ook veel rechts-extremistische politieke thema’s naar boven. Volgens de auteurs geeft dit een verband aan tussen rechts-extremisme en mannenrechten-activisme.